Wincenty Pallotti wkrótce stał się znany w całym mieście. Nazywano go "Apostołem Rzymu", "Świętym miasta". W roku 1835 został mianowany rektorem kościoła neapolitańczyków pod wezwaniem Ducha Świętego. Dwa lata później Rzym nawiedziła epidemia cholery. Mały krąg ludzi gromadzących się wokół Wincentego Pallottiego organizował pomoc.
Odwiedzano chorych i szukano osieroconych. Wszystkim potrzebującym zapewniano pomoc i opiekę. Niekiedy starano się zapewnić bardziej intensywną opiekę i towarzyszyć umierającym w ostatnich chwilach życia.
Niezmordowany Wincenty Pallotti był ciągle w ruchu wraz ze swymi współpracownikami. W końcu opracował plan pomocy potrzebującym. Rozdawał kartki, za okazaniem których można było otrzymać w określonych sklepach chleb i mięso.
Panika wśród ludności prowadziła wielu wiernych do konfesjonału i do uczestnictwa w nabożeństwach. Niewątpliwie Wincenty Pallotti i jego przyjaciele dokonali w tym czasie rzeczy wprost niemożliwych. Po epidemii imię Wincentego Pallottiego znalazło się na ustach wszystkich ludzi.
WINCENTY PALLOTTI APOSTOŁ RZYMU I MĄŻ BOŻY ZNANY BYŁ WE WSZYSTKICH DOMACH.
