10/ Zwiastun: Wzory świętych

Rzym jest miastem przyziemnych radości, ale także świętych i wielu kościołów. Nic więc dziwnego, że młodego Wincentego zafascynowały przykłady świętych.
Franciszek z Asyżu, święty "Pieśni słonecznej", a później Patron ochrony środowiska, i Filip Nereusz, wesoły, radosny i pełen humoru święty, byli mu najbliżsi.
Cenił ich oryginalność.
Widział, że święci to ludzie z krwi i kości, a nie seryjne produkty z taśmy doskonałości.
"Święty jest przestrzenią, w której inni mogą wzrastać i czerpać moc do własnego rozwoju" (Hans Urs von Balthasar).
Święty to nie tylko dobry człowiek, ale przede wszystkim ktoś, kto na ołtarzu świata ofiaruje samego siebie za innych. Święty pozwala, by Bóg używał go jako narzędzie i to zgodnie z wolą Boga, a nie według własnego scenariusza.
W świętych płonie ogień Boży. Święci realizują posłannictwo dane im przez Boga, a nie swoje własne. Święci są wybrańcami Boga.
Wspólnota kościelna widzi w nich otwartą księgę Bożą, tłumaczenie życia Jezusa Chrystusa na język i rozumienie danej epoki.
Święci są zaoranym królestwem ziemi, w której ziarno słowa Bożego kiełkuje i przynosi tysiąckrotny owoc.
Posłannictwo dane świętym przez Boga czyni ich ludźmi niepowtarzalnymi, a równocześnie drogowskazami dla innych na drodze realizacji miłości i radości.
Święty nie należy do siebie, lecz zgodnie z wolą Boga - do innych.

ŚWIĘTOŚĆ NIE POLEGA NA NIE POPEŁNIANIU BŁĘDÓW, LECZ NA PEŁNYM ZAANGAŻOWANIU W CZYNIENIE DOBRA.

Wincenty Pallotti napisał: "Zauważcie, że w życiorysach świętych nie znajdziemy żadnego rozdziału o ich błędach. Gdyby jednak włączyć taki rozdział, byłby on z pewnością najdłuższy" (Memorie biografiche, Roma 1937, s. 151).
Święci są przyjaciółmi Boga.
Wincenty Pallotti, pomimo swoich słabości i poczucia własnej grzeszności, dążył do tego celu świadomie i z pełnym zaangażowaniem.